Καλή χρονιά σε όλους και όλες σας!
Επιστρέφω ακόμη μια φορά με αγαπημένες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές ώστε να βοηθήσω λίγο περισσότερο – όσο μπορώ – όσους/ες ψάχνουν να δουν κάτι καλό. Τα γούστα προφανώς διαφέρουν αλλά πιστέψτε με: Όταν αποφασίζω να πω πως κάτι είναι καλό, τότε πραγματικά πιστεύω ακράδαντα ότι είναι καλό. Αν δεν το πιστεύω, πάλι θα το πω, εκφράζοντας τις επιφυλάξεις μου.
Οι ταινίες και οι σειρές που ακολουθούν διαλέχτηκαν για συγκεκριμένους λόγους – οι οποίοι εξηγούνται παρακάτω – και αξίζουν σίγουρα την προσοχή σας. Εννοείται πως πάντα περιμένω τα σχόλια σας και τη δική σας οπτική για όσα προτείνω. Ακόμη κι όταν διαφωνούμε, μπορούμε να μάθουμε ο ένας από τον άλλον.
Καλές προβολές! Ευτυχισμένο το 2020! Να είστε καλά!
Τα φιλιά μου,
Φανή
Πολύ μεγάλη ταινία τόσο σε αξία όσο και σε διάρκεια! Η τελευταία ταινία του Μάρτιν Σκορτσέζε συγκεντρώνει υποκριτικά μεγαθήρια και διηγείται την ιστορία ενός Ιρλανδού απατεώνα, ο οποίος μέσα από μια σειρά συμπτώσεων και ίσως αναπόφευκτων καταστάσεων καταλήγει εκτελεστής-δολοφόνος και αφοσιωμένος υπηρέτης της ιταλικής μαφίας στην Αμερική. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο – υποδύεται τον Frank Sheeran – ακολουθώντας τις σκηνοθετικές οδηγίες του Σκορτσέζε χτίζει έναν ανατριχιαστικά πιστευτό χαρακτήρα, ο οποίος όσο κι αν ακούγεται αστείο, χάνει σε αξία εξαιτίας της κακής τεχνικής επεξεργασίας της εικόνας του σε νεότερη ηλικία. Είναι τρελό δυστύχημα και μεγάλο κρίμα τ’ ότι όλοι σχολιάζουν πως τα φίλτρα που χρησιμοποιήθηκαν να για κάνουν τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο να φαίνεται νεότερος, φτάνουν να “παγώσουν” και σχεδόν να αλλοιώσουν τις εκφράσεις του, “στεγνώνοντας” το πρόσωπο του.
Ευτυχώς, την κατάσταση σώζει ο υπερμέγιστος Αλ Πατσίνο – η μεγάλη μου αδυναμία – ο οποίος ως Jimmy Hoffa δίνει για άλλη μια φορά ρεσιτάλ ερμηνείας: Συγκινεί, εμπνέει και δεν είναι τυχαίο που γι’ αυτή του την κινηματογραφική εμφάνιση είναι υποψήφιος για Όσκαρ!
Τέλος, να διευκρινίσω κάτι για τη διάρκεια της ταινίας: Ναι, η ταινία είναι περίπου 3,5 ώρες και ναι, δεν είναι μια γρήγορη ταινία. Είναι η διαδρομή ενός ανθρώπου που έζησε όπως νόμιζε πως ήθελε κι έπρεπε, δηλαδή κάπως ωραία και σίγουρα επικίνδυνα, κι εντέλει είχε όλο το χρόνο που χρειαζόταν στη διάθεση του για να συνειδητοποιήσει και ίσως να μετανιώσει πικρά για τις επιλογές του. Η ταινία στο πρώτο μισό της είναι αργή γιατί “χτίζει” με επιμέλεια τον πύργο από τραπουλόχαρτα της ζωής του πρωταγωνιστή. Σας διαβεβαιώνω όμως πως από τη μέση και μετά ο πύργος αρχίζει να τρέμει και μετά όλο και πιο πολύ. Στην πορεία ελάχιστα πρόσωπα και καταστάσεις θα καταφέρουν να μείνουν όρθια. Κι επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής: Δεν ξέρω αν η ταινία προσφέρει την κάθαρση έτσι όπως την περιμένουν οι περισσότεροι, αλλά δίνει άπειρη τροφή για σκέψη μέσα από 2-3 καλές ταραχές που χαρίζει! Εγώ για μέρες προσπαθούσα να αφομοιώσω και βασικά να χωνέψω όσα είχα δει!
Και για να μη σποϊλεριάσω τίποτε άλλο σημαντικό, σταματώ εδώ!
When Harry met Sally – Όταν ο Χάρυ γνώρισε τη Σάλυ
Το είδαμε ανήμερα Χριστουγέννων με φίλους και γνωστούς (Μεγάλη ιστορία!). Η ταινία που έκλεισε αισίως τα 30 χρόνια κινηματογραφικής ιστορίας βλέπεται ευχάριστα όλες τις εποχές του χρόνου, αλλά κυρίως ενδείκνυται – τώρα νομίζω, δεν είμαι και βέβαιη – για την περίοδο των Χριστουγέννων-Πρωτοχρονιάς, αφού φαίνεται σημαδιακά(;) πως πολλές από τις μεγάλες αλλαγές στις ζωές των πρωταγωνιστών προκύπτουν εκεί λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου!
Μια ταινία η οποία έχει μείνει στην ιστορία για τη σκηνή του προσποιητού οργασμού της Μεγκ Ράιαν, αλλά πιστέψτε με, είναι πολλά περισσότερα από μια εύθυμη ταινιούλα με νόστιμους πρωταγωνιστές και κουλ ατάκες. Είναι μια ταινία για τις σχέσεις των δύο φύλων, για το Γολγοθά που τραβάμε όλοι για να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας, για τον Έρωτα και την Φιλία, τα δύο είδη σχέσης που λατρεύουν να μισιούνται και λίγο μετά καταλήγουν να αγαπιούνται γιατί συνειδητοποιούν πως δεν έχουν να χωρίσουν κάτι μεταξύ τους αλλά μάλλον να κερδίσουν το ένα από το άλλο. Κι επειδή μπορεί ακόμη κάποιοι να αναρωτιούνται: Ναι, υπάρχει φιλία ανάμεσα σ’ έναν άντρα και σε μια γυναίκα, γιατί τα πιο χαρούμενα ζευγάρια, είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα, καλοί φίλοι!
The End of the f***king world – 2η Σεζόν
Η 2η σεζόν αυτής της μοναδικής σειράς είναι πλέον διαθέσιμη! Αυτή η υπέροχα creepy, άβολη, ευφυής, εξωφρενική ιστορία με τους δυο πιο απροσάρμοστους συμπαθέστατους ήρωες με στοιχειώνει κάθε φορά, σε κάθε επεισόδιο. Ίσως γιατί κάτω από τις “what the fuck” συζητήσεις και συμπεριφορές τους, βλέπω ανθρώπους αληθινούς που πασχίζουν να ζήσουν, να μη προδώσουν τους εαυτούς τους, να διαφυλάξουν ό,τι είναι σημαντικό γι’ αυτούς. Τους αγαπώ, δεν χορταίνω να τους βλέπω, όσο κι αν φρικάρω κι αν χτυπιέμαι μην πιστεύοντας όσα βλέπω! Τώρα που το σκέφτομαι, μήπως κι εγώ κάπου μέσα μου να είμαι σαν αυτούς;
Πολλοί δυσκολευόντουσαν να το πιστέψουν – μεταξύ αυτών κι εγώ! – αλλά το “Καφέ της Χαράς” επέστρεψε και είναι φρέσκο, καλοφτιαγμένο αλλά και βλέπεται σαν παλιό καλό κρασί! Δεν το κρύβω, συγκινήθηκα! Όχι τόσο για την επιστροφή μιας πραγματικά πολύ αγαπημένης σειράς, αλλά επειδή η επιστροφή ήταν γλυκιά, ομαλή και μοιάζει πολλά υποσχόμενη! Μόλις τελείωσα το πρώτο επεισόδιο και ανυπομονώ να δω τα υπόλοιπα! Είναι υπέροχο να βλέπεις κάτι μοντέρνο και εντελώς εναρμονισμένο με την εποχή του, με έναν αέρα όμως από τα παλιά, τα ωραία!
