Ένα αρκετά γνωστό βιβλίο με αμφιλεγόμενο τίτλο. Θυμάμαι κάποτε βρήκα μια φίλη να το διαβάζει και ξαφνικά να μου λέει “Δεν είναι αυτό που φαίνεται”. Παρ’ όλα αυτά τη θυμάμαι να το διαβάζει με πραγματικό ενδιαφέρον!
Το “θα φτύσω στους τάφους σας” κατατάσσεται από πολλούς στην ερωτική λογοτεχνία, αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι γιατί; Τ’ ότι έχει πολλές σκηνές σεξ οι οποίες αφορούν τις ερωτικές περιπέτειες του φιλήδονου πρωταγωνιστή σημαίνει πως αυτό είναι και το κύριο θέμα του; Το σεξ; Όχι λοιπόν, παρ’ όλο που οι ερωτικές περιγραφές είναι όντως αρκετές και γλαφυρές – όχι όμως τόσο “ωμές” όσο βλέπουμε σε άλλους γνωστούς συγγραφείς – μπορώ με σιγουριά να σας πω πως αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για το σεξ. Το σεξ είναι ένας δρόμος, σε καμία όμως περίπτωση δεν είναι η θεματική αυτού του βιβλίου.
Είναι η ιστορία ενός ανθρώπου ταγμένου σε μια αποστολή η οποία διαμορφώνεται σταδιακά χωρίς ίσως κι ο ίδιος καλά-καλά να το συνειδητοποιεί. Η ιστορία μιας πονεμένης οικογένειας που τράβηξε πολλά βάσανα για την καταγωγή της, η άδικη απώλεια, η ανάγκη για ειρήνη γιατί ο αέναος πόλεμος δε βοηθά και εντέλει η αδυναμία του βασικού ήρωα να ξεχάσει το κρίμα, την προσβολή, το κακό που έπεσε πάνω σε όσους αγαπά. Και η εκδίκηση που σιγοκαίει, η οποία φυσικά δε θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θα αναδείξει όλα τα δεινά και τις φρικτές συνέπειες του ρατσισμού, δείχνοντας μας πολύ καλά γιατί το μίσος πρέπει να παύσει. Πολύ απλά, δεν γίνεται πάντα να υπάρχει διαμάχη μέχρι τελικής πτώσης ανάμεσα στους ανθρώπους, με πρόσχημα δήθεν αγεφύρωτες διαφορές ή σημαντικές έχθρες. Πότε άραγε θα δει ο καθένας μας πως το παράλογο μίσος που καλλιεργείται αλόγιστα και χωρίς συναίσθηση δηλητηριάζει ανθρώπινες ζωές επί γενεές γενεών;
Ένα βιβλίο που διαβάζεται σαν νερό, με άμεσο λόγο και γρήγορες περιγραφές, οι οποίες δίνουν όσα στοιχεία είναι απαραίτητα και πηγαίνουν τον αναγνώστη γρήγορα παρακάτω. Στα γεγονότα που χτίζουν την ιστορία κι εντέλει οδηγούν στο μοιραίο φινάλε.
