Με την αγαπημένη φίλη μου που πήγαμε πέρσι τον Αύγουστο την εκδρομή στο Βερολίνο (εδώ είναι το σχετικό άρθρο) αποφασίσαμε φέτος να πάμε στο “αμφιλεγόμενο” Μιλάνο. Τώρα θα μου πείτε “Γιατί αυτός ο χαρακτηρισμός;”. Μα γιατί εδώ και χρόνια όσα άκουγα για την πόλη του Μιλάνου ήταν αντιφατικά και σίγουρα δεν έβγαζα ξεκάθαρα συμπεράσματα. Είχα αντιληφθεί πως υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων: Αυτοί που λατρεύουν το Μιλάνο κι αυτοί που απεχθάνονται το Μιλάνο. Λες και δεν υπήρχαν μέτρια συναισθήματα για αυτή την πόλη. Έτσι είχα πει εδώ και καιρό στον εαυτό μου “Θα πας να το εξακριβώσεις μόνη σου”. Και να που έγινε και να που έρχομαι να σας πω τελικά πως μου φάνηκε! Ελάτε μαζί μου!
Ημέρα Πρώτη
Με τη φίλη που κάνουμε αυτά τα ταξίδια είμαστε ολίγον σαν παράνομο ζευγάρι! Φεύγει η κάθε μια από την πόλη της, παρατάμε σχέσεις, φίλους και οικογένειες και βρισκόμαστε σε μια ευρωπαϊκή πόλη για λίγες μέρες να ζήσουμε τον “έρωτα” μας! Πέρα απ’ την πλάκα, έχουμε κάνει 2 στα 2 υπέροχα ταξίδια και σιγά-σιγά πρέπει να ρίξουμε ιδέες στο τραπέζι για το πού θα πάμε του χρόνου! Στο θέμα μας όμως!
Προσγειώθηκα από το Άμστερνταμ στο αεροδρόμιο της Malpensa κι εκείνη από τη Θεσσαλονίκη στο αεροδρόμιο του Bergamo. Για να μην αναρωτιέστε: Με τρένο ή λεωφορείο και τα δύο αεροδρόμια απέχουν περίπου 1 ώρα από το κέντρο της πόλης του Μιλάνου. Οπότε σε όποιο και να προσγειωθείτε θα κάνετε περίπου την ίδια διαδικασία: Θα αποβιβαστείτε από το αεροπλάνο, θα αγοράσετε μέσα από το αεροδρόμιο ένα εισιτήριο λεωφορείου ή τρένου (οι τιμές ποικίλουν αλλά υπολογίστε πως η μία διαδρομή κοστίζει περίπου 12 ευρώ), θα επιβιβαστείτε στο σωστό τρένο ή λεωφορείο και σε περίπου μια ώρα θα κατεβείτε κάπου κεντρικά στο Μιλάνο και θα αναζητήσετε το κατάλυμα σας. Επειδή εμείς φτάναμε σε ένα σταθμό τρένων η μία και σε έναν άλλο σταθμό λεωφορείων η άλλη, αποφασίσαμε να δώσουμε ραντεβού στο ξενοδοχείο μας για να γλιτώσουμε χρόνο, κόπο και να μη μπερδευτούμε μέχρι να βρεθούμε σε μια πόλη που ακόμα δε γνωρίζαμε!
Κάναμε το check-in μας κατά τη 1 το μεσημέρι, αφιερώσαμε λίγο χρόνο στο να φορτίσουμε κινητά και να φρεσκαριστούμε και ξαμοληθήκαμε να γνωρίσουμε την πόλη.
Η πρώτη στάση μας ήταν το Duomo, ο πασίγνωστος Καθεδρικός Ναός του Μιλάνου. Είχαμε κάνει κράτηση, είχαμε τα εισιτήρια μας, οπότε η είσοδος ήταν εύκολη και αρκετά γρήγορη παρά τον άπειρο κόσμο που προσπαθεί καθημερινά και για ώρες να επισκεφτεί κάθε σπιθαμή του ναού.
Είναι ένα πραγματικά επιβλητικό μνημείο και αξίζει κατά τη γνώμη μου να πληρώσετε κάτι παραπάνω για να ανεβείτε στις “ταράτσες”, να θαυμάσετε τα υπέροχα γλυπτά από άκρη σε άκρη και να βγείτε όμορφες φωτογραφίες με καταπληκτική θέα περιμετρικά του ναού!
Ο ναός μέσα είναι ένα αληθινό κόσμημα. Θα είμαι ειλικρινής: Δεν είναι πιο σπουδαίος από τον Καθεδρικό Ναό της Φλωρεντίας αλλά έχει τη δικιά του μοναδική γοητεία κι αξίζει να κάνετε μια αργή βόλτα στο εσωτερικό του και να θαυμάσετε λεπτομέρειες, όπως τα πολύχρωμα βιτρό!
Φεύγοντας από το Duomo, στραφείτε στα δυτικά στην υπέροχη Galleria Vittorio Emmanuelle II, τη στοά με τις γνωστές μάρκες διαφόρων οίκων μόδας, τα ακριβά κοσμηματοπωλεία και τα φινετσάτα καφέ – εστιατόρια. Εγώ ως γνωστή “πειραγμένη” βιβλιόφιλη, όσο η φίλη μου κοιτούσε κάτι επώνυμες τσάντες, βρήκα τον χρόνο, επισκέφτηκα και ξεχώρισα το βιβλιοπωλείο “Rizzoli” εντός της στοάς, για τη μεγάλη ποικιλία βιβλίων και για την πολύτιμη και ιδιαίτερα πλούσια συλλογή Manga στον επάνω όροφο. Τι κρίμα που όλα ήταν στα ιταλικά!
Επιστρέψαμε αργά το απόγευμα στο ξενοδοχείο μας για να ετοιμαστούμε για το πρώτο μας βράδυ στο Μιλάνο. Για τη βραδινή μας έξοδο επιλέξαμε το “Mag Caffe – La Pusterla”. Ήδη από έξω φαινόταν πολλά υποσχόμενο με τις όμορφες φυλλωσιές του αλλά και μέσα είχε υπέροχη διακόσμηση και αισθητική. Ειδικά για βράδυ τα ξύλινα τραπεζάκια με τα πράσινα λαμπατέρ ήταν πραγματικά μοναδικά! Εξίσου μοναδικά ήταν όλα τα cocktails που δοκιμάσαμε, ενώ για όσους πεινάνε, έχει και μια σειρά από ωραία μεζεδάκια για να διαλέξετε.
Ξεχωριστή μνεία κρατάω για τα αγόρια που δούλευαν στο μαγαζί μπροστά και πίσω από το bar που ήταν όλα χαμογελαστά, ευγενέστατα και κάνανε “ταχυδακτυλουργικά” με τα ποτά και τα ασημένια shakers!
Ημέρα Δεύτερη
Η επόμενη μέρα ήταν η Κυριακή του Καθολικού Πάσχα. Άρα όπως μαντεύετε δεν είχαμε πολλές εναλλακτικές για να κάνουμε πράγματα σε κλειστούς χώρους. Είχαμε μια αίσθηση πως θα πετυχαίναμε το Μουσείο της Σκάλας του Μιλάνου ανοιχτό (είχα κλείσει κι εγώ εισιτήρια αλλά έβαλα κατά λάθος άλλη ημερομηνία) και πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε πως η μέρα ήταν ηλιόλουστη και η πόλη άξιζε επιτέλους να περπατηθεί.
Έτσι ξεκινήσαμε από το (κλειστό) Museo Teatrale alla Scala και διασχίζοντας μεγάλο κομμάτι της πόλης φτάσαμε στον Ιερό Ναό Santa Maria delle Grazie. Σε αυτό τον ναό βρίσκεται η τοιχογραφία με τον “Μυστικό Δείπνο” του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Τι κρίμα που εκείνη την ώρα γινόταν η πασχαλινή λειτουργία στον Ναό κι απαγορευόταν τόσο να κόβουμε βόλτες εντός, όσο και να βγάζουμε φωτογραφίες! Παρακολουθήσαμε για λίγα λεπτά τη Θεία λειτουργία με τους όμορφους ύμνους και συνεχίσαμε την πορεία μας.
Σε μια ευθεία από τη συγκεκριμένη εκκλησία (ουσιαστικά διασχίζετε την οδό Via Gabrielle Rossetti) βρίσκεται το πάρκο Tre torri – City life προς τιμήν των τριών ουρανοξυστών που αντικρίζουν τα μάτια σας! Τόσο τα πανάκριβα διαμερίσματα της περιοχής που μοιάζουν να είναι δωμάτια υπερωκεανίων(!), όσο και η συνολική περιοχή με τα εμπορικά καταστήματα (City Life Shopping District) θα σας τραβήξει το ενδιαφέρον για μια μεγάλη – κυκλική – βόλτα πριν συνεχίσετε την πορεία σας σε άλλα μέρη της πόλης.
Ο στόχος μας ήταν η περιοχή Isola αλλά ξέραμε πως απέχει μερικά χιλιόμερα από εκεί που ήμασταν. Έτσι αρχικά περάσαμε από την Arco Della Pace για τις απαραίτητες φωτογραφίες και στη συνέχεια βρεθήκαμε στα στενά της Chinatown.
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να περάσετε λίγο χρόνο εκεί, ίσως να τσιμπήσετε κάτι, ακόμη και να ψωνίσετε κάποιο φθηνό gadget ή ρούχο / σουβενίρ. Είναι μια υπέροχη περιοχή με έντονο άρωμα Ασίας και για λίγο ξεχνάς ότι είσαι στη Βόρεια Ιταλία!
Γρήγορα φτάσαμε στην περιοχή Porta Garibaldi κι εν συνεχεία βγάλαμε φωτογραφίες την Porta Nuova, το πασίγνωστο κτίριο που είναι σαν τροπικό δάσος!
Η περιοχή Isola βρισκόταν μπροστά μας! Φημίζεται για τα καφέ της και τα μικρά εστιατόρια της στα οποία μπορείς να απολαύσεις μια παγωμένη μπύρα, ένα aperol spritz ή μια ιταλική σπεσιαλιτέ και άφθονα θαλασσινά. Εμείς καθίσαμε στο “Lucky Bar”, και ήπιαμε ένα από τα ωραιότερα aperol spritz (σας το λέει ένας άνθρωπος που στο παρελθόν σιχαινόταν το συγκεκριμένο κοκτέηλ!) και φάγαμε τα τυπικά “ιταλικά” σνακς τα οποία φαίνεται να συνοδεύουν τα ποτά των ντόπιων μεσημέρια, απογεύματα, βράδια.
Μια σημαντική διευκρίνιση: Δεν υπάρχει ένας μόνο δρόμος, με όλα τα μαγαζιά συγκεντρωμένα. Θα ανακαλύψετε όμορφα καφέ κι εστιατόρια σχεδόν σε κάθε στενό της περιοχής (πολλά μαζί θα βρείτε επίσης στη Via Petro Borsieri), καθώς και πολύ κοντά στο σταθμό του μετρό και τον σιδηροδρομικό σταθμό της περιοχής.
Μετά το ευχάριστο διάλειμμα μας επιστρέψαμε με τα πόδια στο “Κάστρο των Σφόρτσα” (Castello Sforzesco) για να κάνουμε μια βόλτα τόσο μέσα στις αυλές του όσο και στο πάρκο μπροστά του, το Parco Sempione, με τα υπέροχα δέντρα, τα γρασίδια για να αράξει κανείς με την παρέα του ή την οικογένεια του, τη “γέφυρα των Σειρήνων” (ponte delle Sirinette) πάνω από το μικρό κανάλι.
Φεύγοντας από το πάρκο για να επιστρέψουμε για ένα διάλειμμα στο ξενοδοχείο μας, μας συνέβη ίσως το πιο δύσκολο απρόοπτο αυτό του ταξιδιού. Μπαίνοντας μέσα στο μετρό με πολύ κόσμο μέσα σε δευτερόλεπτα κάποιοι κατάφεραν να μου κλέψουν το πορτοφόλι μέσα από την τσάντα μου. Το κατάλαβα αρκετά γρήγορα αλλά όχι τόσο γρήγορα ώστε να το σταματήσω και να μη συμβεί! Έτσι δυστυχώς η “βόλτα” μας παρατάθηκε καθώς έπρεπε να πάμε μέχρι το κεντρικό αστυνομικό τμήμα στην οδό Via Fatebenefratelli,αριθμός 11 (Questura di Milano) και να δηλώσω με γραπτή αναφορά ότι είμαι θύμα κλοπής και να έχω ένα έγγραφο που να αποδεικνύει ποια είμαι, καθώς μες στο πορτοφόλι είχα δυστυχώς όλα τα στοιχεία ταυτοποίησης που είχα φέρει μαζί μου (διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης κλπ.)
Γιατί μοιράζομαι αυτό το περιστατικό; Ναι, ευτυχώς αυτά δε συμβαίνουν συχνά και το γεγονός ότι συνέβη σε εμένα δε σημαίνει ότι θα συμβεί στον καθένα. Όμως επειδή ακόμη κι ένας παππούς που μας βοήθησε να βρούμε το αστυνομικό τμήμα, μας είπε πως κι ο ίδιος στο παρελθόν είχε πέσει θύμα κλοπής μες στο μετρό (Μου είπε 2-3 φορές “Ειλικρινά λυπάμαι που σας συνέβη αυτό στην πόλη μας”), σκέφτηκα πως ίσως – δυστυχώς – δε θα είμαι η μόνη και σίγουρα όχι η τελευταία που βιώνει κάτι τέτοιο. Οπότε από τη προσωπική μου εμπειρία πλέον σας λέω: Μην πανικοβληθείτε. Στενοχώρια προφανώς και θα υπάρξει, αλλά και λύσεις υπάρχουν. Οι αστυνομικοί έστω και με τα σπαστά αγγλικά τους θα σας βοηθήσουν και θα τελειώσετε με την αναφορά πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι νομίζετε! Ψυχραιμία και δείτε πλέον την εναλλακτική – εγώ σίγουρα πια αυτό θα κάνω! – να έχετε χωριστά μερικά χρήματα σε άλλο σημείο. Στις τσέπες ενός μπουφάν, στο ξενοδοχείο σε κάποιο διακριτικό σημείο. Το ίδιο ισχύει και για τα στοιχεία ταυτοποίησης σας. Έχετε χωριστά την ταυτότητα σας από το διαβατήριο σας. Σκεφτείτε το καλύτερο δυνατό σενάριο για να μην τα χάσετε όλα σε μια στιγμή. Αλλά κι έτσι να γίνει, πάλι σας λέω, δεν είναι το τέλος του κόσμου.
Για να ξεπεράσω την ψυχική οδύνη αλλά και γιατί πραγματικά πεινούσαμε, τι έκανε η αγαπημένη μου φίλη; Με πήγε σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο στη Brera, μια πολύ γνωστή οδό με υπέροχα εστιατόρια που μας την είχαν προτείνει κι εντελώς συμπτωματικά ήταν 5 λεπτά από το αστυνομικό τμήμα. Βλέπετε; Προσπαθώ όλες οι στενοχώριες να μη μου κρατάνε για πολύ και βοήθησε φυσικά και η θετική παρέα που είχα! Κανένας δεν πρέπει να σας χαλάσει το ταξίδι σας, ούτε ένας πορτοφολάς, ειλικρινά κανένας! Συνεχίστε, προχωρήστε μπροστά!
Εκείνο το βράδυ λοιπόν καθίσαμε στο όμορφο εστιατόριο “Brera 29” και είπαμε να φάμε και να πιούμε σαν Ιταλίδες. Ήπιαμε λευκό κρασί και δοκιμάσαμε τόσο ιταλικά μεζεδάκια (αλλαντικά, τυριά, ψωμί φοκάτσια) ενώ φάγαμε ζυμαρικά. Ήταν εξαιρετικά τόσο τα μακαρόνια με τη λευκή κρέμα και το φιλέτο ταρτάρ γαρίδας (η φίλη μου θεώρησε υπέροχο τ’ ότι όλη η μακαρονάδα είχε έντονη γεύση γαρίδας!) όσο και το δικό μου πιο παραδοσιακό ιταλικό πιάτο ταλιατέλες με ραγού bolognese.
Ημέρα Τρίτη
Τη Δευτέρα του Πάσχα είχαμε αποφασίσει να την περάσουμε κατά κύριο λόγο στην πόλη Como (φροντίστε αν θα έρθετε με τρένο από το Μιλάνο να κατεβείτε στον σταθμό Como San Giovanni). Σωστά μαντεύετε: Είναι η πόλη από την οποία έχετε πρόσβαση στην αρκετά μεγάλη λίμνη Como (ναι, όλοι μας ρώτησαν αν έτυχε να συναντήσουμε τον Τζορτζ Κλούνεϊ και την Αμάλ Αλαμουντίν!). Σας συστήνουμε να έχετε κλείσει προκαταβολικά εισιτήρια για τα ferry boats που σας γυρνάνε σε διάφορα σημεία και χωριά / οικισμούς γύρω από τη λίμνη γιατί αντικειμενικά γίνεται ο κακός χαμός και υπάρχουν ατελείωτες ουρές για όσους/ες θέλουν μια μίνι κρουαζιέρα στη λίμνη!
Εμείς – μη ρωτάτε πώς και γιατί! – επιβιβαστήκαμε σε ένα μικρό τουριστικό πλοιάριο θεωρώντας πως θα καταφέρουμε να πληρώσουμε τα εισιτήρια μας εντός, στο προσωπικό που επάνδρωνε το καράβι. Εντέλει, η καπάτσα φίλη μου παρ’ ότι επέμεινε, δεν πλήρωσε εισιτήρια, κανένας δε μας έλεγξε, ποτέ δεν καταλάβαμε τι ακριβώς έγινε – μάλλον έγινε ένας χαμός με όσους/ες επιβιβάστηκαν την ίδια στιγμή και ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι τελικά είχαν και ποιοι δεν είχαν εισιτήριο – όπως εμείς – και ίσως κάποιοι/ες νόμιζαν πως θα πληρώσουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού! Παρ΄ όλα αυτά και τα βιντεάκια μας τραβήξαμε και τις φωτογραφίες μας βγάλαμε και περάσαμε μια ολόκληρη ώρα γνωρίζοντας λίγο καλύτερα τη λίμνη Como! Παρ’ όλα αυτά επειδή και πάλι δε θεωρούμε πως αυτό που έγινε μ’ εμάς είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση, σας ενθαρρύνουμε να φροντίσετε για τα εισιτήρια σας εγκαίρως και εκ των προτέρων! Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα γλιτώσετε χρόνο, ενέργεια και θα κάνετε μια πραγματικά ξέγνοιαστη βόλτα με το εκάστοτε καραβάκι, χωρίς το άγχος “Τι θα γίνει τελικά με αυτά τα εισιτήρια;”.
Η ίδια η πόλη Como είναι πραγματικά πανέμορφη κι αξίζει να κάνετε αμέτρητες βόλτες τόσο στην παραλία της όσο στο γραφικό κέντρο της, στα πανέμορφα στενά της. Τραβούσα διαρκώς φωτογραφίες και πάλι δεν έχω αρκετές για να σας δείξω πόσο όμορφα σημεία είδαμε, πόσα γραφικά κτίρια τα οποία ειδικά τώρα την άνοιξη και το καλοκαίρι πραγματικά λάμπουν κάτω από τον λαμπερό ιταλικό ήλιο!
Αν έχετε χρόνο σας προτείνω να κάνετε μια επίσκεψη στον Καθεδρικό Ναό “Cattedrale di Santa Maria Assunta”, ο οποίος είναι αρκετά εντυπωσιακός τόσο εντός όσο κι εκτός.
Επίσης, αν θελήσετε να φάτε νόστιμη και φθηνή πίτσα σας προτείνω ανεπιφύλακτα το “Il Farcito” στη Via Cesare Cantu. Σας παρακαλώ μη φύγετε πριν δοκιμάσετε τα υπέροχα σπιτικά γλυκά που φτιάχνουν! Το τιραμισού που δοκιμάσαμε εκεί ήταν πραγματικά του ονείρου!
Το τελευταίο μας βράδυ στο Μιλάνο είπαμε να νυχτοπερπατήσουμε στην περιοχή που πραγματικά μας προέτρεπαν όλοι να πάμε.I Navigli, είναι μια περιοχή που μοιάζει με μικρό Άμστερνταμ! Είναι ένα σύμπλεγμα πέντε καναλιών και τα συγκεκριμένα κανάλια χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα. Η περιοχή είναι υπέροχη για βόλτα και το πρωί, αλλά το βράδυ είναι αληθινή μαγεία να περπατάς δίπλα στο νερό! Θα βγάλετε υπέροχες φωτογραφίες by night, σας το υπόσχομαι!
Καθίσαμε για cocktails στο δεύτερο Mag Cafe (μετά το La Pusterla που είχαμε τιμήσει 2 βράδια πριν). Το συγκεκριμένο είναι στην Ripa di Porta Ticinese. Παραγγείλαμε πάλι τα ποτά μας και μου έκανε φοβερή εντύπωση το εξής: Όταν η σερβιτόρα είδε πως δεν έπινα με μεγάλη ευχαρίστηση το cocktail μου και εντέλει ζήτησα κάτι άλλο, με διαβεβαίωσε πως εφόσον δεν μου άρεσε, τότε δε θα πληρώσω γι΄ αυτό! Αυτό θα πει “Θέλω οι πελάτες μου να είναι ευχαριστημένοι!”. Οι θετικές εντυπώσεις για όσους ανθρώπους δουλεύουν στα Mag Cafe του Μιλάνου παρέμειναν θετικές ό,τι κι αν συνέβαινε και επιχειρήσεις που έχουν τέτοια υγιή και με σεβασμό συμπεριφορά προς τον πελάτη οφείλουν να αναδεικνύονται και να διαφημίζονται! Χειροκρότημα επιδοκιμασίας λοιπόν από μένα και πραγματικά να συνεχίσουν έτσι, χτίζουν διεθνές πελατολόγιο, όχι αστεία!
Ημέρα Τέταρτη
Λίγες ώρες πριν κατευθυνθούμε στο αεροδρόμιο της Malpensa πήραμε το μετρό για να κατέβουμε στο κέντρο. Αποβιβαστήκαμε και πάλι στη στάση “Duomo” και αξιοποιήσαμε τη μία ωρίτσα που είχαμε για ψώνια της τελευταίας στιγμής. Αν θέλετε τοπικά και φθηνά καλλυντικά τότε είναι εγγύηση τα “Kiko – Milano”. Κανένας και καμιά δε θα αμφισβητήσει ότι ψωνίσατε όντως κάτι μιλανέζικο!
Τελευταία στάση για εμάς ήταν το “Μουσείο της Σκάλας του Μιλάνου” (Museo Teatrale alla Scala), το οποίο αν θυμάστε μας “ξέφυγε” την Κυριακή οπότε είπαμε Τρίτη πρωί να δοκιμάσουμε την τύχη μας! Ευτυχώς, ο υπέροχος θυρωρός που έλεγχε τα εισιτήρια τσέκαρε το barcode μας κι όταν του εξήγησα πως κατά λάθος είχαμε βάλει περασμένη ημερομηνία ενώ θέλαμε να το επισκεφτούμε σήμερα, πήρε ένα στυλό κι απλά έγραψε πάνω στο χαρτί τη σημερινή ημερομηνία! Να είναι καλά πραγματικά για την ευελιξία του και για τη βοήθεια του!
Το Μουσείο της Σκάλας του Μιλάνου είναι σχετικά μικρό (2 όροφοι) αλλά στα λίγα εκθέματά του μεταδίδει όλη τη μεγαλοπρέπεια αυτού του σπουδαίου χώρου στον οποίον έχουν ανέβει όλες οι σπουδαίες και γνωστές όπερες του παγκόσμιου ρεπερτορίου και έχουν εμφανιστεί όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες όπερας, μεταξύ αυτών και η ανεπανάληπτη Μαρία Κάλας!
Το highlight του Μουσείου βρίσκεται στον πρώτο όροφο και είναι τα “μπαλκόνια” από τα οποία έχετε οπτική πρόσβαση μες στο Θέατρο και μπορείτε να κοιτάξετε την “Σκηνή των Θαυμάτων”, εκεί που λαμβάνουν χώρα όλες οι σπουδαίες παραστάσεις. Θα δείτε την πλατεία, τα κόκκινα βελουτέ καθίσματα και τα δεκάδες μπαλκόνια – σουίτες περιμετρικά που φιλοξενούν πλήθος θεατών κατά τη διάρκεια κάθε παράστασης! Εμείς πετύχαμε και τεχνικές πρόβες παράλληλα με δοκιμές σκηνικών, μια ιδιαίτερα ζωντανή στιγμή στο χώρο του Θεάτρου!
Περίπου μία ώρα μετά την είσοδο μας στο Μουσείο αποφασίσαμε πως ωραία θα ήταν να μέναμε λίγο παραπάνω – ίσως να βλέπαμε και καμιά ωραία παράσταση Όπερας από το Αρχείο του Μουσείου – όμως είχαμε μια πτήση να προλάβουμε!
Λίγα λόγια ακόμα για το πώς θα “επιβιώσετε” στο Μιλάνο:
- Ο πιο φθηνός και γρήγορος τρόπος να κυκλοφορείτε είναι να βγάλετε μια κάρτα πολλαπλών διαδρομών από οποιοδήποτε μηχάνημα σε σταθμό μετρό έχετε κοντά σας. Προτιμήστε να βγάλετε την κάρτα 3 ημερών για τις βασικές 3 ζώνες της πόλης. Κοστίζει 12 ευρώ και πραγματικά θα σας σώσει! Αν μείνετε λιγότερο χρονικό διάστημα στην πόλη τσεκάρετε ίσως την επιλογή ημερήσιας κάρτας. Κάθε κάρτα μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στο μετρό, όσο και στα τραμ ή τα λεωφορεία.
- Μη διστάζετε να κάνετε “κρατήσεις” σχεδόν για τα πάντα. Μουσεία, εισιτήρια τρένων, δημοφιλή εστιατόρια. Το Μιλάνο έχει τουρισμό 365 μέρες τον χρόνο κι αν προσθέσουμε σε κάθε κοσμοσυρροή και τους ενεργούς ντόπιους που θέλουν να βρεθούν στα ακριβώς ίδια μέρη μ’ εσάς, τότε θα καταλάβετε γιατί η ατάκα “you skip the line with your QR code” μπορεί να είναι ύμνος για τα αυτάκια σας!
- Χαθήκατε; Δε μπορείτε να προσανατολιστείτε; Θέλετε κάποια άλλη πληροφορία; Μη διστάσετε να ρωτήσετε τους περαστικούς. Εγώ ως “Ολλανδέζα” έχω ξεχάσει πια να το κάνω, έχω μάθει να λειτουργώ λίγο πιο αυτόνομα, αλλά η συνταξιδιώτισσα “Ελληνίδα” που ρωτούσε πάντα μάθαινε ωραία και χρήσιμα πράγματα! Οι Ιταλοί αγαπούν να συζητούν και να βοηθούν ακόμα και με τα φτωχά αγγλικά τους!
- Θέλετε να πάρετε φθηνά ιταλικά προϊόντα μαζί σας, ως σουβενίρ για τους δικούς σας; Αλλαντικά; Κρασιά; Μυρωδικά; Ρούχα ή μπιζού; Στα τοπικά παζάρια εδώ κι εκεί και φυσικά στα σούπερ-μάρκετ θα βρείτε ό,τι λαχταράει η ψυχή σας, σε προσιτές τιμές. Ψαχτείτε τόσο στη γειτονιά σας όσο και σε κεντρικά σημεία. Αν είστε απ’ αυτούς που ήρθαν στο Μιλάνο για να ψωνίσουν “μάρκες” αλλά δε θέλετε να δώσετε μια περιουσία ψαχτείτε σε second hand shops ή αναζητήστε εμπόρους που παρέχουν επώνυμα – ελαφρώς χρησιμοποιημένα ή περασμένης μόδας – προϊόντα σε πραγματικά χαμηλές τιμές σε σχέση με την αρχική ή με ό,τι κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή από γνωστές μάρκες.
