Και ναι, για όσους το είχαν μεγάλη απορία: Η Ολλανδία έχει νησιά! Όχι τόσα όσα για παράδειγμα η Ελλάδα ή η Ιαπωνία, αλλά έχει καμιά εικοσαριά εδώ τριγύρω (δεν συμπεριλαμβάνω αυτά της Καραϊβικής) και το μεγαλύτερο απ’ όλα είναι το Texel (Προφέρεται “Τέσελ”).
Texel: Ημέρα Πρώτη
Το πιο ζεστό, ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο του φετινού Φεβρουαρίου (ήμασταν όντως απίστευτα τυχεροί!) ξεκινήσαμε δυο ζευγάρια να πάμε να γνωρίσουμε το φημισμένο ολλανδικό νησί. Η πρώτη στάση του ταξιδιού μας έγινε στην πόλη Den Helder. Αφού κάναμε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της και φάγαμε fish & chips στο “Boon Viswereld” αποφασίσαμε να πάμε προς το λιμάνι της πόλης, στο σημείο απ’ όπου θα παίρναμε το πλοίο για το Texel.
Έχω πραγματικά να πω τα καλύτερα για τα ferry-boats της Ολλανδίας. Τακτικά δρομολόγια (για Texel έχει ανά μισή ώρα πλοίο), στην ώρα τους και μέσα πλήρως ανακαινισμένα, με πολλά μικρά εσωτερικά σαλονάκια για να κάτσει κανείς να διαβάσει ή να συζητήσει, με εστιατόρια και mini-markets και ειδικά διαμορφωμένο χώρο για να για να τρώνε και να πίνουν οι επιβάτες με την ησυχία τους. Δεν προλάβαμε να κάνουμε πολλές βόλτες πάνω στο ferry-boat αφού σε λιγότερο από 20 λεπτά φτάσαμε κιόλας στο Texel (στο ένα από τα δυο του λιμάνια).
Η διαμονή που είχαμε κλείσει ήταν στον οικισμό De Koog, οπότε αναχωρήσαμε κατευθείαν προς τα εκεί. Μια ανάσα στο ξενοδοχείο μας και μετά βόλτα να γνωρίσουμε το γραφικό χωριό με την όμορφη λευκή εκκλησία στην κεντρική πλατεία! (ναι, θύμιζε κάτι από ελληνικό χωριό, αλλά ίσως τελικά πολλά κλασσικά χωριά στον κόσμο να είναι έτσι!). Κατά τη διάρκεια της βόλτας μας είχαμε την ευκαιρία να χαζέψουμε τα διάφορα μαγαζιά και να μάθουμε για τα τοπικά προϊόντα του νησιού (από τις μπύρες και τα κρασιά μέχρι τα χειροποίητα μάλλινα καλτσάκια!).
Γρήγορα βρεθήκαμε να κατευθυνόμαστε στην παραλία του χωριού, σ’ ένα μέρος που με το που σφίξουν οι καλές ζέστες (ναι, αυτό συμβαίνει κι εδώ!) θα ξεχειλίσει από κόσμο που θα επιθυμεί να λιαστεί αλλά και να κάνει μια βουτιά στην όχι και τόσο παγωμένη θάλασσα! Η διαδρομή μέχρι την παραλία υπέροχη, ο οικισμός εντελώς αραιοκατοικημένος και ειδικά διαμορφωμένος για όσους αγαπούν τους περιπάτους ή να κάνουν ποδήλατο.
Μετά από μερικά πάνω-κάτω στην ατελείωτη αμμουδιά και όσο πήγαινε ο ήλιος να σουρουπώσει βγάλαμε τις απαραίτητες φωτογραφίες και στη συνέχεια κάναμε μια στάση για τον τοπικό καφέ του Texel και σπιτική μηλόπιτα στο Strandpavilijoen Paal 20. Από τα μεγάλα παράθυρα είδαμε τον ήλιο να “σβήνει” μες τη θάλασσα και αποχωρήσαμε πια όταν είχε νυχτώσει για τα καλά.
Για δείπνο είχαμε κάνει κράτηση στο “Ya Mas!”, το μοναδικό ελληνικό εστιατόριο του νησιού κι ένα από τα εστιατόρια με το καλύτερο ελληνικό φαγητό στην Ολλανδία (όπως διαπιστώσαμε στη συνέχεια!). Αν βρεθείτε εκεί δοκιμάστε οπωσδήποτε τα αρνίσια παϊδάκια και το χοιρινό ψαρονέφρι. Αν το κρέας δεν είναι το φόρτε σας παραγγείλτε σίγουρα την μελιτζανοσαλάτα και την ψητή φέτα με μέλι!
Η οικογένεια που συντηρεί την επιχείρηση εδώ και χρόνια μας περιποιήθηκε δείχνοντας εμφανώς την χαρά της που Έλληνες επισκέφτηκαν το μαγαζί τους τόσο νωρίτερα απ’ την καλοκαιρινή περίοδο και είχαν να μας πουν ένα σωρό ιστορίες τόσο από τη ζωή τους στο νησί, όσο και από τις επισκέψεις τους στα δικά μας τα μέρη στην Ολλανδία.
Το βράδυ έκλεισε με την χαρούμενη τετράδα να συζητά για το πού θα μπορούσε να τελειώσει τη βραδιά της πριν πάει για πραγματική ξεκούραση. Είδαμε πολλά ωραία μαγαζιά στα οποία θα μπορούσαμε να πιούμε μπύρες στον πεζόδρομο της Dorpstraat. Επειδή ψάχναμε όμως κάτι λίγο πιο after καταλήξαμε στο night club “Cafe Babbels Texel”. Η μουσική έπαιζε δυνατά, οι μπύρες ήταν φθηνές κι εμείς είχαμε ήδη ανεβασμένη διάθεση! Ήταν ό,τι έπρεπε για να μιλήσουμε, να γελάσουμε λίγο ακόμα και μετά να αποσυρθούμε. Το μαγαζί χωριζόταν σε δυο επίπεδα, στο πρώτο μικρό μπαρ στο οποίο μπορεί κανείς να κάτσει σε ψηλά σκαμπό και να πιει χαλαρά μπύρες με τους φίλους του και λίγο πιο μετά, στο μεγάλο υπόγειο του μαγαζιού βρισκόταν ο dj που έπαιζε κάτι ωραία χορευτικά κομμάτια και διάφοροι επιχειρούσαν τις πρώτες τους χορευτικές φιγούρες στο dance floor. Ρίξαμε μια ματιά κι επειδή ο μέσος όρος ηλικίας των χορευτών/τριων ήταν προπτυχιακού επιπέδου, είπαμε σαν αξιοπρεπείς 30φεύγα ενήλικες να πιούμε τις δυο γύρες μπύρες μας και σιγά-σιγά να την κάνουμε. Είχαμε και δρόμο την επόμενη μέρα!
Texel: Ημέρα Δεύτερη
Μετά από ένα καλό πρωινό, κάναμε check-out από το ξενοδοχείο και με το αυτοκίνητο φύγαμε λίγα χιλιόμετρα μακριά, στο εθνικό πάρκο της περιοχής, το “Nationaal park Duinen van Texel”. Λίγο περπάτημα και λίγη ανηφόρα από τον χώρο του πάρκινγκ και γρήγορα βρεθήκαμε στο μέρος που μοιάζει με μια προστατευμένη κοιλάδα στην οποία μπορεί κάποιος να συναντήσει διάφορα σπάνια είδη βλάστησης και άγριων ζώων. Ο ήλιος έλαμπε και μας ζέσταινε, η αρμονία της φύσης και οι αμυδροί, μακρινοί ήχοι των διαφόρων πτηνών της λίμνης μας έκαναν να αγαλλιάσουμε ενώ βρισκόμασταν στο σημείο που έχει οριστεί ως “παρατηρητήριο”. Μια μικρή βόλτα περιμετρικά της λίμνης μας έκανε πραγματικά να χαλαρώσουμε και να νιώσουμε πιο κοντά σε όλα αυτά τα πλάσματα που μας “ανέχονταν” κοντά στο σπίτι τους. Φύγαμε με μια γλυκιά νωχελικότητα από το εθνικό πάρκο για να κατευθυνθούμε προς το σήμα κατατεθέν του νησιού, τον κόκκινο φάρο! Ο “φάρος” ή στα ολλανδικά “vuurtoren” είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά πράγματα που θα συναντήσετε στο Texel. Η ιστορία του μεγάλη και μπορείτε να μάθετε πολλά γι’ αυτήν αν αποφασίσετε να ανέβετε μέχρι την κορφή του φάρου (λειτουργεί σαν ειδικά διαμορφωμένο μουσείο με εσωτερική σκάλα) και κατά τη διάρκεια της “αναρρίχησης” διαβάσετε όσα έχει περάσει αυτός ο φάρος ανά τους αιώνες και μαζί του και όλο το Texel!
Οι φωτογραφίες που θα τραβήξετε εδώ είναι τόσο εντυπωσιακές από την κορυφή του φάρου όσο και από την παραλία με θέα τον φάρο! Για τίποτα στον κόσμο μη φύγετε από την περιοχή πριν κάνετε μια απολαυστική βόλτα στην ατελείωτη παραλία, χαζεύοντας τα εκατομμύρια κοχύλια να περνάνε κάτω και γύρω από τα πόδια σας! Αν είστε τυχεροί όπως εγώ θα βρείτε μερικά καταπληκτικών χρωμάτων και σχημάτων!
Μετά από μια μικρή στάση στο “Cocksdorp”, έναν μικρό, πολύ όμορφο οικισμό κατευθυνθήκαμε στην περιοχή Oudeschild (το δεύτερο μικρότερο λιμάνι του νησιού) απ’ όπου ξεκινούν οι μίνι – κρουαζιέρες παρατήρησης της τοπικής θαλάσσιας ζωής. Αυτός ο γραφικός παραθαλάσσιος οικισμός μας κέρδισε με την απλή ομορφιά του και δε χορταίναμε να κάνουμε βόλτες στα διάφορα δρομάκια του. Καθίσαμε για ένα ελαφρύ μεσημεριανό (για τοπικές μπύρες και σπιτική ψαρόσουπα), δίπλα στη μαρίνα, στο De Kombuis. Φιλική συμβουλή εάν είστε λάτρεις των θαλασσινών: Μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τις γαριδοκροκέτες που κάνουν στο μαγαζί! Θα με θυμηθείτε!
Λίγο πριν πάρουμε τον δρόμο για την πρωτεύουσα του νησιού, μπήκαμε στο “Kees de waal”, ένα κατάστημα που λέει πως πουλάει οικιακά είδη, αλλά πιστέψτε με, προσφέρει πολλά περισσότερα!
Η πρωτεύουσα του νησιού είναι η “Den Burg” και για πρωτεύουσα είναι μάλλον υπερβολικά ήσυχη! Παρ’ όλα αυτά είναι πολύ γουστόζικη, με όμορφα σοκάκια, γκαλερί, καφέ-μπαρ να πιείτε τα ποτά σας και όμορφα σπίτια και κτίρια να φωτογραφίσετε. Αξίζει να κάνετε βολτούλα μια ώρα για να δείτε αυτή την μικρή, αλλά γοητευτική πόλη.
Αποχαιρετίσαμε το νησί φορτώνοντας τους σάκους μας μπύρες “Texel”, τοπικά κρασιά και σπιτικά μαγειρεμένα πατατάκια (τα οποία φάγαμε στο ferry-boat της επιστροφής) λίγο πριν ξανά πατήσουμε το πόδι μας στο λιμάνι του Den Helder και κατευθυνθούμε νότια της χώρας.
