Εδώ και καιρό είχα δανειστεί αυτό το βιβλίο από μια αγαπημένη φίλη και γνωστή βιβλιοφάγο κι επιτέλους κατάφερα να το πιάσω, να με συνεπάρει ομολογουμένως και να το ολοκληρώσω!
Θα ομολογήσω πως διαβάζοντας τα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου αναρωτιόμουν “Τι στο καλό διαβάζω τώρα;” ή “Πού ακριβώς πάει αυτή η ιστορία;”. Ο συγγραφέας πήγε αρκετές φορές πίσω-μπρος χρονικά και στα πρώτα κεφάλαια δίνει πολλές πληροφορίες για όλους τους ήρωες που θα παίξουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Σιγά-σιγά έπιασα το νήμα της ιστορίας κι άρχισα να καταλαβαίνω πως όλα αυτά τα πρόσωπα και οι άσχετες μεταξύ τους σκηνές και καταστάσεις που διηγείται ο βασικός πρωταγωνιστής, ο Γιάννης, τελικά συνδέονται μεταξύ τους και συνθέτουν έναν ολόκληρο κόσμο. Ή μάλλον δύο κόσμους που επικοινωνούν μεταξύ τους: Τον κόσμο που ζούμε και τον κόσμο των ονείρων.
Δε θα αναλωθώ στην περιγραφή της υπόθεσης του βιβλίου γιατί αξίζει ο κάθε αναγνώστης να καταφέρει σιγά-σιγά να αντιληφθεί την ιστορία που προσπαθεί να πει ο συγγραφέας. Είναι κι αυτό κομμάτι της “μαγείας”! Αξίζει να αναφέρω πως συχνά ένιωθα ότι παρακολουθούσα σκηνές από την ταινία “The Matrix”, άλλοτε ο “Νίο” μιλούσε με τον “Μορφέα” ο οποίος τον εκπαίδευε και τον σκληραγωγούσε, κι άλλοτε ο “Νίο” βρισκόταν σε κυνηγητό με τον “πράκτορα Σμιθ” προσπαθώντας να επιβιώσει και να συνεχίσει να παλεύει για όσα είναι σημαντικά. Ακόμη σε μια-δυο σκηνές ένιωσα πως βρέθηκα μέσα στο “Inception” του Κρίστοφερ Νόλαν. Όπως αντιλαμβάνεσθε λοιπόν οι σκηνές είναι έντονες και πολύ “ζωντανές” και έχουν να κάνουν με παράλληλες διαστάσεις ή αν θέλετε παράλληλους κόσμους ή ακόμα καλύτερα, την πάλη μεταξύ μιας κατάστασης εδώ και μιας άλλης εκεί. Το τι είναι βέβαια το “εδώ” και το “εκεί” καλείστε να το κατανοήσετε.
Το μεγάλο συν του βιβλίου: Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται ιστορικά γεγονότα τόσο της ελληνικής όσο και της παγκόσμιας ιστορίας και θρησκειολογίας και παρουσιάζονται με έναν διαφορετικό, εντελώς νέο τρόπο ώστε να ταιριάζουν με το μύθο που φτιάχνει ο συγγραφέας και ο οποίος βασίζεται σε μια σχετική απλή ιδέα. Η αλήθεια είναι πως η αντιμετώπιση ορισμένων ιστορικών προσωπικοτήτων και ιστορικών στιγμών με έναν σουρεαλιστικό και κάπως αυθαίρετο τρόπο μπορεί να προκαλέσει γέλιο και ενδιαφέρον. Μα και θαυμασμό για την ευρηματικότητα του συγγραφέα! Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν για την “Ιστορία” που ξανά έγραψε και για την επαναπροσέγγιση με ευφάνταστο τρόπο διαφόρων φιλοσοφικών θεωριών.
Ένα επιπλέον bonus του δίνω γιατί όλα όσα περιγράφονται διαδραματίζονται στη Βόρεια Ελλάδα και δη στη Θεσσαλονίκη και στη Χαλκιδική. Εντάξει, όσο και να πω ότι δε θα επηρεαστώ απ’ αυτό, το γεγονός πως “έβλεπα” περιοχές και σημεία – ορόσημα που γνωρίζω, με μια γυαλιστερή χρυσόσκονη από πάνω τους, συνετέλεσε στο να διαβάζω με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον τις περιγραφές του συγγραφέα.
Αν θα μπορούσα να βρω ένα μείον: Κάποιες φορές όλα περιγράφονται γρήγορα και απανωτά, χωρίς ανάσα και χωρίς να δίδονται κάποιες πληροφορίες που θα μπορούσαν να κάνουν ακόμη πιο “ζωντανή” τη σκηνή που μοιράζεται ο συγγραφέας μαζί μας. Μου έλειψε αυτό κάποιες στιγμές, ενώ σε άλλα σημεία απλά κατανόησα πως ήταν τόσο μεγάλος ο όγκος των πληροφοριών που διδόταν κι έπρεπε να επεξεργαστεί ο αναγνώστης – ειδικά προς το τέλος που λύνεται το κουβάρι του “μυστηρίου” – που δεν γινόταν να δοθούν κι άλλες περιγραφές π.χ. για τα συναισθήματα των ηρώων. Εκεί ξεκάθαρα ακολουθείς την πλοκή που σε παρασέρνει και θες να πας μέχρι το τέλος και να δεις τι θα συμβεί!
