Μετά το δεύτερο βιβλίο που ομολογουμένως με ενθουσίασε και με κράτησε προσηλωμένη να διαβάζω μέχρι την τελευταία σελίδα, ρίχτηκε με ενθουσιασμό να διαβάσω και τα άλλα δύο βιβλία της σειράς Crossfire. Αναρωτιόμουν τι άλλο θα σκεφτόταν η Σίλβια Ντέι για να εξάψει το ενδιαφέρον των αναγνωστών;
Βιβλίο 3: “Δεμένη μαζί σου”
Το συγκεκριμένο βιβλίο είχε πιο αργή “ανάφλεξη” σε σχέση με το προηγούμενο. Ενώ η ιστορία συνεχίζεται από εκεί που σταμάτησε το δεύτερο βιβλίο, εντούτοις το πρώτο μισό του παρόντος βιβλίου μοιάζει αρκετά αργό και εισάγει ουσιαστικά περισσότερες ιστορίες από τους περιφερειακούς ήρωες στην όλη πλοκή της βασικής ιστορίας, δηλαδή της ερωτικής σχέσης των δύο ηρώων. Ουσιαστικά περίπου στα μισά του βιβλίου η ιστορία ξανά αποκτά καλή και σταθερή “ταχύτητα”.
Και σε αυτό το βιβλίο οι σκηνές σεξ είναι άφθονες. Δεν είναι όλες μακροσκελείς και τρομερά περιγραφικές, όμως μερικές είναι όντως γεμάτες συναισθήματα και πρωτότυπες! Η αγαπημένη μου μακράν είναι αυτή μες στο ιδιωτικό αεροσκάφος του Γκίντεον Κρος: Ήταν πραγματικά δυνατή!
***
Βιβλίο 4: “Αιχμάλωτη στην αγκαλιά σου”
Το τέταρτο βιβλίο της σειράς Crossfire άλλοτε κινείται πιο αργά κι άλλοτε πιο γρήγορα. Δεν προσθέτει πολλά νέα δεδομένα στην σκιαγράφηση των ηρώων, απλά μας αφήνει να παρακολουθήσουμε κάποιες νέες προκλήσεις που ταλανίζουν τις ζωές τους.
Είναι πολύ ευχάριστη η εναλλαγή αφήγησης ανά κεφάλαιο (μία διηγείται η Εύα, μία διηγείται ο Γκίντεον). Δίνει ζωντάνια σε ένα βιβλίο που ορισμένες φορές δυστυχώς κινδυνεύει να γίνει επίπεδο.
Προς τα τελευταία κεφάλαια που το “ρομάντζο” του πρωταγωνιστικού ζευγαριού περνάει από σαράντα κύματα και οι ήρωες “ζορίζονται” και μας επιτρέπουν ενδεχομένως να συμπάσχουμε μαζί τους, η συγγραφέας κάνει τη “μεγάλη έξοδο” βάζοντας μια ξεδιάντροπη άνω τελεία για να μας αφήσει να περιμένουμε το επόμενο βιβλίο της σειράς.
Ειλικρινά, ευελπιστώ στο πέμπτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς η αφήγηση να βρει τον υπέροχο, σταθερό ρυθμό της που είχε στο πρώτο και στο δεύτερο βιβλίο και που δυστυχώς έχασε στο τρίτο και στο τέταρτο.
