Καλό μήνα σε όλους και όλες σας! Επιστρέφω “φορτωμένη” με τις κινηματογραφικές προτάσεις μου ελπίζοντας να σας αρέσει κάτι απ’ όλα αυτά που εγώ προσωπικά εκτίμησα κι απόλαυσα αυτές τις μέρες. Το καλοκαίρι καλά κρατεί πλέον και μαζί του και οι βόλτες έξω, όμως πάντα υπάρχει χρόνος για να δούμε μια καλή ταινία με φίλους ή χαλαρώνοντας και μόνοι μας. Οι ταινίες μου έχουν ποικίλα θέματα: Έχω από θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, μέχρι αυτοβιογραφικές ταινίες ή ταινία ερωτικού περιεχομένου. Ελπίζω μία ή περισσότερες απ’ αυτές να σας κρατήσουν όμορφη συντροφιά!
Έναν υπέροχο Ιούλιο σας εύχομαι! Υγεία και χαμόγελα!
Τα φιλιά μου,
Φανή
Μία συγκλονιστική ταινία και αυτό το λέω μετά από καιρό που είχα να δω μια ταινία που μίλησε βαθιά μέσα μου! Το πιο απίστευτο; Όλα όσα θα δείτε σ’ αυτή την ταινία συνέβησαν στ’ αλήθεια! Ναι κι εγώ δεν το πίστευα μέχρι που στο τέλος είδα τα πλάνα που μου απέδειξαν πως όλα αυτά τα έζησαν αληθινοί άνθρωποι, πριν κάποια χρόνια!
Έχουμε ένα καλογραμμένο σενάριο, άριστα δουλεμένες ερμηνείες απ’ όλους τους ηθοποιούς και μια πολύ δυνατή σκηνοθεσία που μας βάζει μέσα στις ζωές των ηρώων, σ’ όποιο πλαίσιο κι αν βρίσκονται. Θα χαμογελάσετε, θα αγχωθείτε, θα στενοχωρηθείτε, θα συνειδητοποιήσετε πολλά, πιθανότατα θα κλάψετε, μα πάνω απ΄ όλα θα είστε αλλαγμένοι μετά απ’ αυτή την ταινία! Σας το υπόσχομαι!
Μια ταινία παρωδία και καταγραφή της αληθινής κωμικοτραγικής ταινίας “The room”. Ο Τζέιμς Φράνκο προφανώς προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσει το φαινόμενο Τόμυ Γουαϊζό και την όλη καλλιτεχνική(;) πορεία του δημιούργησε μια ταινία ύμνο στα όνειρα και την επιμονή ενός ανθρώπου να τα πραγματοποιήσει, ανεξαρτήτως των αποθαρρυντικών σχολίων που άκουγε από τους γύρω του. Έτσι δημιουργεί μια γλυκόπικρη κωμωδία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα και καταφέρνει το απίστευτο: Να μας κάνει να μην πιστεύουμε τ’ ότι ο Τόμυ Γουαϊζό στ’ αλήθεια υπήρξε κι έδρασε όπως έδρασε και παράλληλα να τον συμπαθούμε κυρίως για την πίστη στον εαυτό του και σ’ όσα ήθελε να κάνει. Εντέλει, αν δεν πιστεύεις εσύ ο ίδιος σ’ εσένα, από ποιον ζητάς να το κάνει; Και ίσως αυτή τελικά η πίστη να είναι και μία μαγική συνταγή; Πες το, πίστεψε το και θα γίνει! Αυτό τουλάχιστον αναδίδει ως νόημα η ταινία. Και το στραβό χαμόγελο που μένει στα χείλια μας μετά απ’ αυτή την ταινία είναι τουλάχιστον ειλικρινές!
Αυτό το ισπανόφωνο επιστημονικής φαντασίας φιλμ μ’ έκανε να ανατριχιάσω αλλά και να συνειδητοποιήσω περισσότερα για τον κόσμο στον οποίο ζούμε και φέρνουμε τα παιδιά μας! Αρχικά μοιάζει με μια ακατανόητη, ανυπόφορη, έως και αηδιαστική ιστορία. Όσο το έργο προχωράει βγάζει όλο και περισσότερο νόημα, οι αλληγορίες διαφαίνονται καθαρότερα και άρα μπαίνει ο θεατής όλο και περισσότερο μες την ιστορία: Τη ζει, προβληματίζεται, ενώνει τις τελείες. Το πιο σημαντικό: Σκέφτεται. Αυτή η ταινία σε ωθεί να σκεφτείς πραγματικά και ουσιαστικά, κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο δώρο της προς τους θεατές. Μην κοιτάτε την αποκρουστική επιφάνεια: Ξύστε από κάτω και δείτε την αλήθεια. Και ενδιαφερθείτε να διερευνήσετε τις γνώμες ανθρώπων που έκαναν το ίδιο.
Για ‘μένα η καλύτερη ταινίας της πολύ γνωστής σειράς ταινιών με την ονομασία “The purge” ήταν η δεύτερη κατά σειρά με τίτλο “Anarchy”. Για όσους/ες δε γνωρίζουν τη βασική ιδέα: Μια φορά το χρόνο οι Η.Π.Α. έχουν θεσπίσει ένα επίσημο 12ωρο ως δημόσια αργία ή επίσημη “γιορτή”. Κατά τη διάρκεια αυτών των 12 ωρών ο καθένας εντός των συνόρων της Αμερικής μπορεί να πράξει οποιοδήποτε έγκλημα γνωρίζοντας πως δε θα τιμωρηθεί ποτέ γι’ αυτό. Μέσα σ’ αυτές τις 12 ώρες επιτρέπονται όλα και οι υπέρμαχοι αυτής της ιδέας θεωρούν αυτό τον “εξαγνισμό” ως δώρο προς την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Όμως όλοι και όλες δε συμφωνούν μ’ αυτή την άποψη!
Από πολλούς έχει θεωρηθεί αλληγορική ταινία (καταγράφει αυτό που στην Αμερική μερικώς ήδη συμβαίνει κάτω από το χαλί, με την οπλοκατοχή και τη γκετοποίηση περιοχών), ενώ κάποιοι άλλοι θεωρούν πιθανό ακόμη και το να λαμβάνει χώρα επίσημα και περισσότερο απροκάλυπτα, στο ίσως όχι τόσο μακρινό μέλλον. Εξάλλου τα οικονομικά συμφέροντα των πλουσίων παίζουν και θα εξακολουθήσουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο σ’ όλο αυτό!
Αυτό που για την ώρα προσφέρει αυτή η ταινία είναι η βασική συνειδητοποίηση πως ακόμη και η ελευθερία όταν ζούμε σε “αγέλες”, σε οργανωμένες κοινωνίες, πρέπει να είναι ειλικρινής και ουσιαστική αλλά πάντα με όρια. Αλλιώς επικρατούν τα άκρα και τότε ο άνθρωπος πράττει χωρίς σκέψη, όπως νομίζει, απλά και μόνο γιατί μπορεί ή γιατί κανένας δε θα βρεθεί να τον επιπλήξει ή να τον τιμωρήσει σαν να είναι το μικρό κουτάβι που πιάνεται να κάνει αταξία.
Και η εξτρά πρόταση του μήνα:
Και τώρα η ώρα της αλήθειας! Εδώ και περίπου 1 μήνα έχει γίνει χαμός μ’ αυτή την ταινία! Κι εννοείται πως με τόσο χαμό, έκατσα και την είδα κι εγώ! Και θα είμαι όσο πιο αμερόληπτη μπορώ.
Η ταινία αυτή είναι μια ερωτική ιστορία, ένα παιχνίδι εξουσίας ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι που ερωτεύεται κάτω από πολύ ιδιαίτερες και σχεδόν απίστευτες συνθήκες! Πολλοί και πολλές λοιπόν τη βλέπουν και τη γουστάρουν γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο: Γιατί είναι μια ερωτική ταινία, με πολλές σκηνές σεξ και γυμνών – πανέμορφων – σωμάτων η οποία αγγίζει τα όρια του πορνό.
Όσοι και όσες τη μισούν είναι επειδή ακριβώς δε μοιάζει με κανονική ταινία, με μια σεναριακή ποιότητα: Μιλάει για την απαγωγή μιας γυναίκας, την παράλογη παραμονή της σε μια άλλη χώρα μακριά από την οικογένεια της, τη συγκατάθεση της να παραμείνει με τον απαγωγέα της για 365 μέρες μέχρι τελικά να τον ερωτευθεί και να μη θέλει να φύγει από κοντά του. Πολλοί μιλάνε για φαλλοκρατικές κι εγκληματικές συμπεριφορές, για τον αντιφεμινισμό στα χειρότερα του, για το σύνδρομο της Στοκχόλμης, για τη διαστροφή που μοστράρεται σαν ερωτισμός. Η δική μου απάντηση είναι: “Ναι, καμία αντίρρηση. Η ταινία τα εμπεριέχει όλα αυτά”. Όμως εδώ έρχεται και η διαφοροποίηση της σκέψης μου με όσους/ες απλά τη σιχαίνονται: Την ταινία αυτή δε τη βλέπετε για να βιώσετε μια κάθαρση ή για να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι. Αν ξεκινάτε μ’ αυτή την προσδοκία, τότε καλύτερα μη τη δείτε καθόλου. Δείτε την απλά γι’ αυτό που είναι: Μια αντανάκλαση μαυρισμένων κορμιών στην καλοκαιρινή Σικελία, μια καταγραφή υπέροχων μεσογειακών τοπίων τα οποία δυστυχώς φέτος πολλοί και πολλές θα στερηθούμε καταρχάς λόγω κορωνοϊού, μια ερωτική φαντασίωση η οποία δε χρειάζεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι εντάξει ως έχει. Μια ερωτική εικόνα που τη χαζεύουμε ονειροπαρμένα, χωρίς να πρέπει να τη μιμηθούμε ή να την κάνουμε πράξη.
Είναι ομολογουμένως μιας υψηλής αισθητικής πορνογραφία: Όπως δε χρειάζεται να συμφωνούμε με όσα βλέπουμε να κάνουν οι πορνοστάρς στις ταινίες τους, έτσι δε χρειάζεται να συμφωνούμε και με τους ήρωες της συγκεκριμένης ταινίας και τις επιλογές τους.
