Καλό μήνα σε όλους και όλες!
Επιστρέφω με 4 αγαπημένες ταινίες που ελπίζω να σας αρέσουν ή να κάνουν κάποιο νόημα σ’ εσάς! Συνδυάζουμε το γέλιο με τη συγκίνηση και την τρυφερότητα με τη σκληρότητα της ζωής και κάπως πορευόμαστε. Πάντα ελπίζω και στρέφομαι προς το όνειρο, προς το λίγο καλύτερο!
Σας εύχομαι ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι να μυρίσει! 🙂
Τα φιλιά μου,
Φανή
Μια τρυφερή, συγκινητική ιστορία για έναν καλόκαρδο γίγαντα που διψάει για ανθρώπινη επαφή κι αγάπη αλλά δεν έχει κατορθώσει μέχρι τα 43 του να έχει τους ανθρώπους κοντά του που θα του προσφέρουν αυτά που λαχταράει. Όμως ο ίδιος επιμένει και υπομένει, προσπαθεί να συνδεθεί και σιγά-σιγά ανακαλύπτει τι θα μπορούσε να τον κάνει ευτυχισμένο, τι δε θέλει ν’ αναβάλλει άλλο πια. Θα αγαπήσετε τον πρωταγωνιστή γιατί κομμάτια του μ’ έναν τρόπο κουβαλάμε όλοι μας. Όλοι κάπου νιώθουμε περίεργα κι ότι δεν ταιριάζουμε και προσπαθούμε να ανήκουμε κι εντέλει σιγά-σιγά χωρίς πάντα να το καταλαβαίνουμε ερχόμαστε πιο κοντά στα όνειρα μας και προσπαθούμε να διαφυλάξουμε όσα είναι σημαντικά για εμάς.
Μια ταινία ενθύμιο της χρονιάς που πριν λίγο μας αποχαιρέτησε! Ναι, ξέρω! Πολλοί και πολλές θέλατε το 2020 να πάει στον αγύριστο και ίσως επιθυμείτε διακαώς να ξεχάσετε όσα άσχημα έγιναν σε παγκόσμιο επίπεδο και ιδιαιτέρως όλα όσα αφορούν τον κορωνοϊό. Όμως αυτή η ταινία όλως παραδόξως βλέπεται πολύ ευχάριστα, καθώς σαρκάζει και με το δηλητηριώδες χιούμορ της δημιουργεί ένα είδος κάθαρσης που μπορεί να λυτρώσει. Αν μη τι άλλο, κανένας από τη γενιά μας δε θα ξεχάσει εύκολα το 2020, τουλάχιστον ας το θυμάται κι ας σκάει ένα στραβό χαμόγελο.
Μια ευαίσθητη και συνάμα σκληρή, βαθιά ρεαλιστική ταινία για τη ζωή, τον θάνατο, την απώλεια, την αγάπη που δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει. Μια γυναίκα και οι απώλειες της και ο τρόπος της να μαζέψει τα κομμάτια της και να συνεχίσει. Να βρει ξανά την ελπίδα και το νόημα. Να συγχωρέσει. Και να δείξει τον δικό της δρόμο, τις δικές της αποφάσεις στους άλλους. Τα δάκρυα στα μάτια έρχονται αυθόρμητα, πριν το καταλάβετε. Κι όμως αυτή η ταινία αξίζει κάθε μικρή σταγόνα που θα τρέξει από τα βλέφαρα στα μάγουλα σας. Γιατί μας υπενθυμίζει μια μεγάλη αλήθεια: Όλοι μας σ’ αυτή τη ζωή κάτι αγαπήσαμε, κάτι χάσαμε και για κάτι πονέσαμε. Κι αυτή η αλήθεια μας ενώνει όλους. Πάντοτε.
Ένα ειλικρινές, κοφτερό, σκληρό αλλά και απελευθερωτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Νταϊάνα, βασισμένο σε όσα είπε κάποτε – κρυφά από το παλάτι – η ίδια η Νταϊάνα. Από τις εξομολογήσεις της προέκυψε και το γνωστό best-seller “Diana: Her true story – In her own words” του Andrew Morton το οποίο όταν πρωτοεκδόθηκε προκάλεσε παγκόσμιο σάλο γιατί οδήγησε στην κατάρρευση της κυρίαρχης κοινωνικής αφήγησης του “παραμυθένιου” βασιλικού γάμου Καρόλου-Νταϊάνας. Έρχεται λοιπόν κι αυτό το ντοκιμαντέρ με ένα αριστοτεχνικό τρόπο να μας βάλει μες τις προκλήσεις και την απελπισία που συχνά ένιωθε η Νταϊάνα μες το παλάτι και μας βοηθά να καταλάβουμε καλύτερα γιατί όντως η πριγκίπισσα ήταν θλιμμένη και γιατί έψαχνε για περίπου 15 χρόνια μια έξοδο διαφυγής προς την δική της ελευθερία.
