Αυτό τον Δεκέμβριο πέρασα πολλά βράδια (και λόγω των νέων μέτρων του κορωνοϊού!) να βλέπω σειρές, εκπομπές και ταινίες! Βάλθηκα από τις αρχές Δεκεμβρίου να δω πολλές χριστουγεννιάτικες ταινίες! Αρκετές μου άρεσαν, λίγες πέρασαν και δεν ακούμπησαν και τρεις ξεχώρισα! Σας τις προτείνω μαζί με τις ευχές μου για καλό υπόλοιπο γιορτών και Καλή μας Χρονιά!
Τα φιλιά μου,
Φανή
Love Hard
Δύο άνθρωποι μόνοι που ζουν στα δύο διαφορετικά άκρα της Αμερικής ξεκινούν να επικοινωνούν μέσω app γνωριμιών και σιγά-σιγά γνωρίζονται, μοιράζονται εμπειρίες τους, έρχονται “κοντά”, ίσως ερωτεύονται! Μέχρι που μια λεκτική παρεξήγηση κι ένα ταξίδι-έκπληξη θα φέρει μια σημαντική αποκάλυψη! Δε θα πω άλλα, για να το δείτε και να μη σας χαλάσω τα ωραία ξαφνιάσματα! Είναι πραγματικά υπέροχο ρομάντζο που μεταξύ άλλων εξυμνεί την άλλη all time classic ταινία “Love actually” ενώ μας πείθει ότι το “Die hard” παίζει όντως να είναι καλή χριστουγεννιάτικη ταινία! (Θα καταλάβετε τι εννοώ!).
Single all the way
Ένα χριστουγεννιάτικο ειδύλλιο ανάμεσα σε δύο υπέροχους άντρες έσκασε φέτος στην πλατφόρμα του Netflix και πολλοί αναρωτήθηκαν: Πού ήταν αυτή η ταινία τόσα χρόνια; Και γιατί δεν έχουμε περισσότερα γλυκούλια, gay love stories να δούμε και να αγαπήσουμε; Αφού ανεξαρτήτως φύλου και ερωτικής προτίμησης αυτό που θέλουμε τα Χριστούγεννα είναι να χουχουλιάσουμε βλέποντας ερωτευμένα ζευγάρια να δίνουν παθιασμένα φιλιά με το χιόνι να πέφτει έξω! More gay Christmas movies pleaaaaaseeeeee!
Blackbird
Δεν είναι μια κλασσική χριστουγεννιάτικη ταινία με κανένα τρόπο! Δεν έχει τίποτα γλυκούλικο, με αστερόσκονη ή ελαφρότητα. Το αντίθετο, είναι μια ταινία που θα σας “βαρύνει” μα και θα σας κάνει να σκεφτείτε πολλά για τη ζωή και το θάνατο, για την οικογένειά σας και τον θεσμό της οικογένειας γενικότερα, για τις πολυεπίπεδες ανθρώπινες σχέσεις και την ελευθερία που διεκδικούμε ή παραχωρούμε παρά τις όποιες συναισθηματικές και πρακτικές μας δεσμεύσεις. Ίσως τα Χριστούγεννα αξίζει να βλέπουμε και τέτοιου είδους ταινίες για να θυμόμαστε πως η αγάπη δεν έχει μόνο χαμόγελα, μα και δάκρυα! Είτε στη μία, είτε στην άλλη περίπτωση δεν παύει να είναι αναγκαία και μεγαλειώδης!
