Αυτό τον μήνα επιστρέφω με μία ποικιλία ταινιών, καινούριων αλλά και παλιότερων, τις οποίες έτυχε να δω το τελευταίο διάστημα. Θέλετε κοινωνικό δράμα; Το ‘χω! Θέλετε επιστημονικής φαντασίας; Το ‘χω! Θέλετε βιογραφία; Έχω κι απ’ αυτό! Ελπίζω κάτι απ’ όσα προτείνω να σας τραβήξει το ενδιαφέρον και όπως πάντα περιμένω σχόλια σας!
Να είστε όλοι/ες καλά! Καλό μήνα να ‘χουμε!
Το Λευκό Κοράκι – The White Crow
Η ταινία-βιογραφία του σπουδαίου κλασσικού χορευτή Ρούντολφ Νουρέγιεφ καλύπτει τα χρόνια δράσης του σπουδαίου Ρώσου καλλιτέχνη από την αρχή των σπουδών του στο μπαλέτο μέχρι τη στιγμή που κατέφυγε στη Γαλλία ζητώντας πολιτικό άσυλο, αφού η KGB δεν του επέτρεπε να ζήσει και να δημιουργήσει όπως εκείνος οραματιζόταν. Η ταινία αν και αργή σε ορισμένα σημεία καταφέρνει απλά και άμεσα να διηγηθεί την ιστορία μιας μεγάλης καλλιτεχνικής προσωπικότητας που πραγματικά δεν άξιζε τον επαγγελματικό εγκλωβισμό εντός ρωσικών συνόρων. Ο πρωταγωνιστής Όλεγκ Ιβένκο είναι υπέροχος, απόλυτα πιστευτός στον ρόλο που του ανατέθηκε.
Η ιστορία τριών μαύρων γυναικών που από απλές υπάλληλοι υπολογισμού δεδομένων της NASA κατάφεραν με υπομονή, σκληρή δουλειά και σιδερένια θέληση να καταφέρουν μεγάλες πρωτιές τόσο για τη μαύρη φυλή όσο και για το γυναικείο φύλο στο χώρο της επιστήμης. Τα σκληρά αλλά αληθινά μηνύματα φυλετικού ρατσισμού αλλά και ρατσισμού των φύλων είναι διάχυτα, ειλικρινά αλλά όμορφα δοσμένα καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Έντονες εικόνες, κοφτεροί διάλογοι, γεγονότα που προβληματίζουν. Το συμπέρασμα ένα: Σε κάθε εποχή κάποιοι θα ταλαιπωρούνται περισσότερο από κάποιους άλλους. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να πάψουν να ελπίζουν πως μια μέρα θα βγάλουν φτερά και θα πετάξουν. Για κάθε σημαντική πρωτιά της ανθρώπινης ιστορίας, πάντα ευθύνεται κάποιος/α που είπε: “Αυτό δεν είναι αδύνατο”.
Μια ταινία που ξεκινάει σαν εφηβική ιστορία αγάπης, συνεχίζεται σαν ένα κοινωνικό θρίλερ και ολοκληρώνεται ως μια ιστορία έμπνευσης κι αισιοδοξίας. Η Starr είναι μια 17χρονη μαύρη μαθήτρια της τελευταίας τάξης ενός γνωστού λυκείου το οποίο έχει πολύ καλή φήμη και απαρτίζεται κυρίως από λευκούς μαθητές. Οι γονείς της παρά το γεγονός της παραμονής τους σε μία γκετοποιημένη γειτονιά επιθυμούν για τα παιδιά τους το καλύτερο δυνατό και γι’ αυτό αποφασίζουν να τα “προστατεύσουν” στέλνοντας τα σ’ ένα σχολικό περιβάλλον το οποίο θα τους εξασφαλίσει μια επαγγελματική και κοινωνική λαμπρή σταδιοδρομία. Όλα αυτά, μέχρι τη στιγμή που ο παιδικός φίλος της Starr, ο Khalil, σκοτώνεται άδικα από έναν λευκό αστυνομικό και η Starr ανακαλύπτει πως εάν θέλει να είναι ο εαυτός της και να υπερασπιστεί τις αξίες της, θα πρέπει να οδηγήσει όλο το “προστατευμένο” παρόν και μέλλον της να καταρρεύσει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Μια ταινία για τον ρατσισμό, τις ταξικές και φυλετικές διαφορές που εξακολουθούν να υφίστανται σχεδόν σε κάθε πόλη και γειτονιά, τις αδικίες του δικαστικού συστήματος και κάθε μορφής εξουσίας απέναντι στους “αδύναμους”, την αλληλεγγύη και την αναγκαία γενναιότητα που χρειαζόμαστε εάν θέλουμε να μπορούμε να κοιτάμε χωρίς ντροπή τον εαυτό μας στον καθρέφτη.
Back to the future (I, II & III)
Τη συγκεκριμένη τριλογία των ‘80ς – το πιστεύετε ή όχι – δεν την είχα δει μέχρι πριν λίγες μέρες.. Κι όταν είδα τα trailers να πω ειλικρινά πως δε μου γέμισαν το μάτι! Τελικά ήμουν πολύ τυχερή που ένα παρεάκι επέμενε να τις δούμε! Ενθουσιάστηκα! Αν και “αρχαίες” πλέον όσον αφορά τα οπτικά/τεχνικά εφέ τους, παραμένουν σεναριακά και σκηνοθετικά πολύ μπροστά και μπορούν ακόμη και σήμερα να κρατήσουν το ενδιαφέρον του κάθε θεατή μέχρι το τέλος! Αν γουστάρετε τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, το σασπένς μέσα από απίστευτα αλλά απολύτως ψυχαγωγικά γεγονότα και τη διαρκή δράση συνδυασμένη με έξυπνο χιούμορ, τότε δείτε αυτή τη σειρά ταινιών σήμερα! Αν μη τι άλλο θα ξετρελαθείτε με το πώς φαντάζονταν το 2020, τότε, πίσω το 1985!
