Μόλις ολοκλήρωσα την τρίτη και πιο πρόσφατη σεζόν του περίφημου και παγκοσμίως αγαπημένου “La Casa de Papel”. Έχοντας δει το τελευταίο επεισόδιο και έχοντας μείνει εμβρόντητη και πανικοβλημένη τόσο με το φινάλε όσο και με τη συνειδητοποίηση πως θα πρέπει να περιμένω αρκετούς μήνες μέχρι να δω τη συνέχεια, έρχομαι να καταγράψω τις σκέψεις μου για τον νέο κύκλο επεισοδίων.
Ας είμαι ειλικρινής: Όταν έμαθα πως το “La Casa de Papel” θα έχει νέο κύκλο επεισοδίων, απογοητεύτηκα. Γιατί μια τέτοια καλοδουλεμένη σειρά, με τέτοια υπόθεση και τέτοιο φινάλε να έχει μια άνοστη, μέτρια συνέχεια; Βλέπετε ήμουν σχεδόν σίγουρη πως ό,τι κι αν γυριζόταν από εδώ κι έπειτα σίγουρα θα ήταν πολύ κατώτερο και λογικά θα απογοήτευε τον κόσμο που ομολογουμένως έχει πάθει εμμονή με τον “Καθηγητή” και την τρελή συμμορία του! Όπως καταλαβαίνετε, βλέποντας ένα-ένα και τα οκτώ νέα επεισόδια ένιωσα πως έπεσα έξω στις προβλέψεις μου και η παραδοχή μου αυτή συνοδεύτηκε από μια πελώρια ανακούφιση! Μπορούσα να συνεχίσω να βλέπω αυτή τη σειρά, πραγματικά απολαμβάνοντας την!
Δε θέλω να πω πολλά και να αποκαλύψω εξελίξεις γιατί πολλοί μπορεί ακόμη να μην πρόλαβαν να δουν τα νέα επεισόδια ενώ σίγουρα υπάρχουν κάποιοι/ες εκεί έξω που έχουν ακουστά τον τίτλο της σειράς αλλά ακόμη δεν την έχουν παρακολουθήσει ώστε να ξέρουν τι εστί “La Casa de Papel”. Το θετικό της τρίτης σεζόν είναι πως ενώ εμφανίζονται νέοι – συμπληρωματικοί – ήρωες, ταυτόχρονα έχουμε μια σύνδεση και με παλιότερους σημαντικούς, οι οποίοι ίσως να μην αναμέναμε να εμφανιστούν στον τρίτο κύκλο. Ενώ η σειρά τοποθετείται 2 χρόνια μετά τα συμβάντα των πρώτων δύο κύκλων, εντούτοις παίζει και το ρόλο prequel πηγαίνοντας μας χρόνια πριν τα γεγονότα ακόμη και του πρώτου κύκλου ώστε να μας δείξει πως οι “εγκέφαλοι” της συμμορίας, συνέλαβαν τα μεγαλειώδη σχέδια τους και μελέτησαν κομμάτι-κομμάτι κάθε τους κίνηση. Έρχεται λοιπόν το παρελθόν και δένει με το παρόν κι εμείς καταλήγουμε να έχουμε πάντα μια εξήγηση για κάθε τι που λαμβάνει χώρα – ομολογουμένως με ταχύτητα και σασπένς – μπροστά στις οθόνες μας.
Ένα ακόμη θετικό των νέων επεισοδίων είναι η εμβάθυνση που γίνεται στους χαρακτήρες των ηρώων. Μαθαίνουμε ακόμη περισσότερα γι’ αυτούς, βλέπουμε πτυχές τους που ίσως δε φανταζόμασταν, μαθαίνουμε να τους συμπαθούμε και για ακόμη μια φορά παθαίνουμε μια γλυκιά εμμονή μαζί τους!
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να εντοπίσω στη σειρά – γι’ ακόμη μια φορά – είναι τα άλματα λογικής ή αλλιώς οι σεναριακές τρύπες που μπορεί κάποιος εύκολα να εντοπίσει όσον αφορά το πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να είναι σχεδόν όλα στην κανονική ζωή! Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς ρε παιδιά: Κανένας δε βλέπει το “La Casa de Papel” γιατί είναι η πιο λογική σειρά με τα πιο αληθοφανή γεγονότα. Όλοι τη βλέπουμε γιατί είναι γρήγορη, διαπραγματεύεται ένα βασικό ενδιαφέρον – ερεθιστικό – θέμα, έχει καλή πλοκή, διαθέτει τόσο όμορφους πρωταγωνιστές όσο και cool χαρακτήρες, είναι τέρμα ψυχαγωγική χωρίς όμως να είναι ανόητη ή απελπιστικά ρηχή. Σε αφήνει να σκεφτείς τόσο όσο χρειάζεται, αλλά κατά βάση απευθύνεται στα συναισθήματα σου κι αυτά προκαλεί σχεδόν σε κάθε πλάνο – δράσης ή συγκίνησης. Ας παραδεχθούμε πως βλέπουμε αυτή τη σειρά για την καθαρή απόλαυση που μας χαρίζει κι ας μη διυλίζουμε κώνωπες.
