Τι κάνουν σ’ ένα έργο η Μήδεια, ο Ιάσονας, ο Ευρυπίδης, ο τυφλωμένος Οιδίποδας με την κόρη του Αντιγόνη, ένας καλόγερος και μια καλόγρια; Φοβερό το πως ο Μποστ δημιουργεί ένα έργο συνδυάζοντας όλους αυτούς τους ήρωες και τελικά η όλη ιστορία καταλήγει να έχει νόημα!
Πρόκειται για ένα πνευματώδες, πανούργο έργο με σκανδαλώδες χιούμορ και υπέροχους στίχους που με την ομοιοκαταληξία τους προκαλούν αβίαστα γέλιο. Ενώ στο έργο καυτηριάζεται η υποκρισία της κοινωνίας και υψηλών θεσμών (όπως η Εκκλησία), παράλληλα δικαιολογείται η παιδοκτονία της Μήδειας και δίδεται η ευκαιρία στον τυφλό πλέον Οιδίποδα να δείξει στο κοινό την κοινωνική και ταξική του πτώση. Με αδιάκοπη ειρωνεία τονίζεται η “εντιμότητα” και η “ηθική ανωτερότητα” των Ελλήνων έναντι άλλων λαών, ενώ ένα από τα highlights του έργου είναι η συνάντηση και ο διάλογος της ίδιας της Μήδειας με τον συγγραφέα της ομώνυμης τραγωδίας, Ευριπίδη. Ο ευφυής Μποστ σκαρφίζεται μια ευρηματική συνομιλία μεταξύ τους για να δώσει δήθεν στο κοινό πληροφορίες για το πως ο μεγάλος τραγωδός αποφάσισε να κάνει τη βασική του ηρωίδα φόνισσα των παιδιών της, ενώ η Μήδεια χωρίς να το καλοκαταλαβαίνει του δίνει ιδέες για να προχωρήσει την υπόθεση του έργου του!
Ένα κλασικό πλέον θεατρικό έργο που καυτηριάζει αλλά και λυτρώνει με τον “κανιβαλισμό” προσώπων και καταστάσεων, ενώ εμπνέει διαχρονικά συγγραφείς και λοιπούς καλλιτέχνες να μην αφήνουν τίποτε όρθιο, να προσεγγίζουν αιρετικά τα “ιερά” έργα και να τα αποδομούν φέρνοντας τα σε πιο ανθρώπινες διαστάσεις, κάνοντας τα αγαπητά με έναν διαφορετικό, πλήρως αναθεωρημένο τρόπο.
